Aron Beekman

Dit weekend heb ik voor het eerst geskied in Japan. Tof! We gingen naar Togakushi, een kleiner gebiedje in de buurt van Nagano. Onze ryokan (traditionele herberg) was een officiële verblijfsplaats voor toeschouwers tijdens de Olympische Spelen van 1998, aangezien het bobsleeën en het freestyle skiën daar in de buurt plaatsvonden.

Er is hier wat minder hoogteverschil dan in de Alpen, maar hier waren meerdere interessante afdalingen. Het uitzicht was eveneens minstens zo adembenemend.

Opvallend genoeg leek het gemiddelde niveau van de skiërs hoger dan wat ik in Europa gewend ben. Een verklaring zou kunnen zijn, dat mensen niet een week vakantie nemen maar eerder een weekend of zelfs een dag op de piste staan, en dan ook echt voor het skiën komen. Aan “even tussenuit zijn” en “genieten” of met de lift naar boven en dan koffie drinken doen ze hier niet, en er zijn dan ook veel minder stumpers te bekennen. Ook lijkt het dat er een andere stijl gehanteerd en geleerd wordt, met weinig stokinzet en veel carving. Zo anders zelfs, dat er een aparte school voor “Frans skiën” opereerde, die inderdaad een andere methode onderwijst.

Het gebied ligt een stuk lager, en de hellingen zijn minder steil, dan in de Alpen. Voordeel van dat laatste is dat de sneeuw langer goed blijft, en dat je goed je bochtentechniek kunt oefenen. Met max. 500 meter hoogteverschil was het liftje op, piste af, maar  daardoor niet minder leuk of uitdagend. Er waren meerdere zeg zwarte hellingen, en zeker met verse sneeuw de tweede dag was het heerlijk. Nog iets grappigs: op de bückelpiste waren veel skiërs die het goed konden, maar ze namen allemaal hetzelfde spoor waardoor er een hele diepe geul onstond. Volgende dag met nieuwe sneeuw, zelfde verhaal.

Het dorpje Togakushi is uiterst charmant met veel in Japanse stijl gebouwde huizen, restaurants en herbergen. De Japanse beleving van skiën bevat onmiskenbaar het baden, liefst in een onsen, maar anders in een gemeenschappelijk bad ter plekke. Ik moet zeggen dat dat inderdaad erg fijn is. Daarentegen bestaat après-ski in het geheel niet; eten kun je nog buiten de deur maar een bar of café is niet te vinden. Hooguit kan je je met een fles sake of wat blikjes bier vermaken op je eigen kamer.

Laatste buitenlander-maakt-een-vergelijking: de restaurants op de piste hanteren normale prijzen, voor minder dan een tientje heb je een prima lunch, bijvoorbeeld een grote bak noedels of rijst-met-toppings, soep en saladetje. Ook kun je uit automaten voor de reguliere prijs van 120yen (ruim een euro) een blikje cola of (warme!) thee halen.

Ik hoop dit seizoen nog een keer of twee te skiën, bij voorkeur ook in Nozawa Onsen.

Ondertussen had het in Tokyo een centimeter of 10 gesneeuwd, maar in tegenstelling tot het noorden kan men er hier niet mee omgaan. Er werd niet gestrooid of geveegd, en dinsdag stond het verkeer de hele dag vast.