Voor het nieuwe jaar had ik twee voornemens: mijn cursus Japanese for Busy People inclusief deel 3 (bedankt Sinterklaas!) afronden en regelmatig schrijven op mijn weblog. Van beide is nog niet zoveel terecht gekomen. Hoog tijd om daar verandering in te brengen. Vanaf nu ten minste iedere twee weken een post alhier. We beginnen met twee reisverhalen, deze van bijna drie maanden geleden.
Zoals ik al eerder schreef, kun je heel goed skiën in Japan. Ik was dan ook verheugd om naar één van de meest bijzondere locaties te gaan: Zao Onsen. We hadden een driedaags weekend uitgekozen en zouden met collega’s, acht man in totaal, met een busje daarheen rijden. Dat werd uiteindelijk gereduceerd tot vier en in een gewone auto; de ski’s via een koerier (daarover mogelijk later nog uitleg). Bovendien ging het de dag ervoor enorm sneeuwen, in Tokyo zelfs het dikste pak in decennia. Dat bedroeg alsnog maar 20cm, maar omdat het niet vaak gebeurt, mensen geen winterbanden hebben, en het ook in de stad heuvelachtig is, gaf dat vreselijke verkeersproblemen. Omdat er op de snelweg naar het noorden meer dan 50 ongelukken waren gebeurd, hebben ze die de volgende dag, toen wij wilden vertrekken, doodleuk afgesloten. Ons plan om om 5 uur ‘s ochtends te vertrekken en de middag nog te skiën kon zo niet door gaan. Uiteindelijk stapten we om 11 uur, toen ze langzaamaan stukken snelweg begonnen te openen, de auto in, reden we de eerste 70km in twee uur door binnenwegen, en kwamen we rond 18.30 in onze herberg. Geen skiën, maar wel erg lekker eten met lamsvlees (een zeldzaamheid hier).
Onsen, dat zijn natuurlijke, hete, vulkanische baden: het water komt gewoon uit de grond opborrelen. Net als in Nozawa Onsen, is het hele dorp daardoor vergeven van een overal tegenwoordige zwavellucht. Om onze teleurstelling enigszins teniet te doen, gingen we na het diner naar één van de grotere onsen aldaar, inclusief openluchtbaden. Naakt in een heet mineraalbad ontspannen te midden van alle sneeuw is inderdaad bijzonder.
De volgende twee dagen hebben we uitstekend geskied. De reden waarom Zao zo bekend is, zijn de sneeuwmonsters. Sneeuwmonsters? Wel, van een afstand lijkt het daar wel degelijk op. Het zijn bomen die door een combinatie van sneeuwval en wind op een veld witte monsters gaan lijken. Hier wordt dan ook volop mee geadverteerd. Wat ze er niet bij vertellen, is dat het maar een paar dagen per seizoen stralend weer is, en dat die grote hoeveelheden sneeuw niet uit de blauwe hemel komen vallen. Een bewolkte berg met slecht zicht is daardoor de norm. Gelukkig hadden we een korte periode met halve opklaringen, waardoor ik net deze paar foto’s hebben kunnen maken.
De mooiste gimmick is dat je langs en tussen de sneeuwmonsters door kunt skiën. Daarvan heb ik een filmpje gemaakt:
Recent Comments