Apr 222012
 
 22nd April 2012 21:24JST  , , , , , ,  7 Responses »

Laat ik beginnen met iedereen te feliciteren met de politieke doorbraak in Nederland. Ze hebben het nog lang uitgehouden met dat gedooggedrocht, ik had ze nog geen twaalf maanden gegeven. Maar zolang Henk en Ingrid hun 130 kleine pleziertjes mochten hebben, en er periodiek een verworven waarde geofferd werd, vond Grote Geert het natuurlijk fantastisch. Ik hoop dat VVD-stemmers hun lesje geleerd hebben: nee, de VVD is niet liberaal en niet vrijheidslievend (*kuch* Teeven *kuch*), en al helemaal niet economisch verantwoord, met  haar HRA-piketpaaltjes. En ja, dat wisten we al voor de vorige verkiezingen, evenals dat ze maar al te graag met verloren zoon Wilders het bed in wilde  duiken. Nu is het allemaal letter voor letter uitgespeld, dus niemand kan zich meer achter naïviteit verstoppen. Dat kost dan twee jaar zonder structurele hervormingen maar met botte bijl, en is Nederland internationaal gezakt tot de gekke schreeuwlelijk waar iedereen zijn schouders over ophaalt. Herkansing in september jongens, ik zal mijn steentje per brief bijdragen.

Sorry, dat moest er even uit. Dan nu naar belangrijke zaken. Velen hebben gevraagd hoe ik nou woon hier, want dat fietsen is leuk en aardig, maar verder weinig interessant. Ik moest even het huis op orde krijgen, bijvoorbeeld toestemming vragen om spijkertjes in de muur te slaan, maar here goes.

Ik woon op de campus van het onderzoeksinstituut RIKEN, althans op de locatie in Wako, want er zijn ook afdelingen elders in het land. Het zogenaamde International House biedt woonruimte voor buitenlandse werknemers en bezoekers voor een periode van één tot twaalf maanden. Ik moet dus op een gegeven moment verhuizen, en wil dat ook graag, want op dit moment speelt mijn leven zich hoofdzakelijk binnen nog geen vierkante kilometer af. Maar voorlopig is dit een prima oplossing, en zeker toen ik aankwam was het erg fijn dat alles al geregeld was.

Ik zit in één van de grotere appartementen, van 45 m2, met een ruime slaapkamer en een woonkamer waarnaast een keuken, en een aparte badkamer, op de eerste verdieping van een gebouwtje met vier van deze appartementen. Het is gemeubileerd, en voorzien van TV, wasmachine en -droger, internet, oven/magnetron, rijstkoker enz. Hier zijn wat foto’s.

Woonkamer

Keuken, badkamer, gang

Slaapkamer

Het bevalt tot nu toe reuze goed. Voor Japanse normen is het ruim en vrij goedkoop (ong. €500/maand exclusief), maar ook buiten de campus verwacht ik zoiets wel te kunnen vinden, voor een hogere prijs maar op een leukere locatie–Wako is een klein beetje saai. Het enige echte minpunt is dat het bijzonder slecht geïsoleerd is (een algemeen Japans euvel), waardoor het ‘s nachts flink afkoelt. Er is wel verwarming en airconditioning, maar die stookt of koelt dus vooral ook de omgeving.

De keuken is goed voorzien, zeker met wat ik zelf allemaal heb meegenomen, koken doe ik tot nu toe echter weinig. Het “restaurant” op de campus is heel behoorlijk, zeker voor Nederlandse standaarden, en goedkoop, en het is gezelliger om met collegae te eten. Meestal werk ik daarna nog een uur of twee. Ik mis een kookclub! Ik heb alleen geen mooie eettafel, maar picknicken moet kunnen.

Apr 192012
 

I’m a legal alien

Dit is mijn gaikokujin toroku shomeisho, die ik te allen tijde moet kunnen opvoeren voor wat dan ook. In het bijzonder is het me niet gelukt om een mobiele telefoon te kopen zonder dit ding, zaterdag weer proberen.

Apr 162012
 
 16th April 2012 17:46JST  , , , ,  No Responses »

Naast het echte werk moet je natuurlijk ook een fiets hebben voor korte ritjes, boodschappen en zo. Ik was het al aardig zat om alles te voet of met de trein te moeten doen.

Vanochtend ben ik naar het Tokioose equivalent van de AFAC geweest. Daar worden ingenomen, verkeerd geparkeerde en niet-geclaimde fietsen opgeknapt en verkocht. Deze plek is maar drie dagen per maand open, en daarom waren er meerdere mensen op zoek naar een koopje. Op zijn Japans moest er eerst ruim een kwartier uitleg aan vooraf gaan, want procedures moeten gerespecteerd worden. Iedereen had een nummertje, maar werden in die volgorde direct na elkaar naar binnen gelaten, zodat er alsnog 50 man zich op de fietswaar stortten en het beste koopje probeerden te scoren. Ik had gehoopt op de off chance dat er een sportfiets o.i.d. tussen zou staan, maar dat was niet het geval.

Het verreweg meeste voorkomende type fiets is de zogenaamde mamachari, dat de afkorting is van mama chariot. Een damesframe (herenframe nog nergens gezien) al dan niet met versnellingen en trommelremmen, maar altijd met een mandje voorop. Nu heb ik er dus ook één voor ong. €70. Wel met zes versnellingen, allemaal goed in orde. Hij is niet verrassend iets te klein, en ik heb een langere zadelpen nodig, maar verder is ‘ie prima.

 
 16th April 2012 17:45JST  , , , , ,  No Responses »

Gisteren (zondag) was mijn eerste rit met de Tokyo Cycling Club (bedankt Tako!). Dat is in feite een internetforum waar mensen afspraken maken om samen te gaan fietsen, en andere fietsverhalen uitwisselen. Vandaar dat de club het hele fietsspectrum beslaat: van wedstrijdrenners  tot mensen die pas net fietsen, van ouwe rotten tot onervaren nieuwkomers. De meeste ‘leden’ zijn buitenlanders, maar ook een paar Japanners, waarvan er één nu meefietste.

In het zeer wisselende weer de laatste dagen was zondag uitstekend: 15 tot 18 graden, half bewolkt en weinig wind. De ontmoetingsplek was vlakbij mijn huis, aan de rivier. Vandaar gingen we met zes man stroomopwaarts, om na een kilometer of vijfentwintig linksaf te slaan, richting de bergen.

 

Nu ja, bergen is een groot woord, het zijn heuvels. Maar omdat je vanaf zeeniveau begint kan je aardig klimmen. Naar ik begrepen heb zijn er zowel geleidelijk stijgende wegen als hele steile. Ik had mijn bergverzet meegenomen, althans dat dacht ik, want die cassette had 23 tandjes als grootste (i.p.v. 25). Maar met de 34 vóór allemaal goed te doen, aangezien we vermoed ik max. 10% helling gedaan hebben.

We fietsen samen zo’n 115 kilometer (route), alhoewel er twee eerder afsloegen, tot het plaatsje Oume (spreek uit: oo-me), waar de anderen de trein pakten. Je kan hier overal gratis je fiets in de trein meenemen zolang je maar een tas eromheen doet (zgn. rinko bag). Die heb ik nog niet, en had wel zin om wat verder te fietsen. Zonder echte kaart maar de opeenvolgende plaatsen ingeprent, kwam ik krap twee uur en 45 kilometer later thuis aan, een mooie dag fietsen. Ik was beter dan de rest op deze rit, maar ik was allang blij om een mooi stuk op de fiets te kunnen doen. In de toekomst volgen er vast genoeg slopende bergkoersen.

 
 9th April 2012 00:30JST   4 Responses »

 
 8th April 2012 20:23JST  , , ,  No Responses »

80 km langs de Arakawa rivier noordwaarts

Apr 082012
 

Gisteren (zaterdag) ging een hele groep mensen van RIKEN naar het park voor een heuse hanami. Zoals ik vertelde is dat het bewonderen van de bloesems van de sakura, en de Japanners zijn daar verzot op. Op RIKEN zijn mooie sakura, en gedurende de week heb ik al meerdere malen mensen zien picknicken onder de bomen, ook al was dat naast een weg en in de koude nacht. Geen punt, jas aan en doordrinken leek het devies.

Omdat de bloei maar van korte duur is, was dit het uitverkoren weekend en op alle goede plekken werd enorme drukte voorspeld. Inderdaad, onze bestemming, Inokashira Park in Kichi-joji, zat goed vol. Overal kleedjes of zeiltjes met etende en vooral drinkende mensen. Naar ik heb begrepen is het voor velen een excuus om overdag dronken te kunnen worden, maar dat viel me alleszins mee.

Het was een hele leuke bedoening, een soort groot festival, of het Vondelpark op een goede zomeravond minus het zomerweer, want het was aan de frisse kant. Iedereen nam eten en drinken mee, ik had cake met dadels gemaakt en brood gebakken. Op onze plek waren maar weinig sakura, maar uiteindelijk was dat van secundair belang. Verderop stonden wel een paar hele mooie, hier wat foto’s.

Onze party

Verderop in het park

 

Apr 052012
 
 5th April 2012 21:01JST  , , , ,  2 Responses »

Deze week is iedereen opgewonden over het ontluiken van de bloesems aan de inheemse kersenbomen, de sakura. Dit is een jaarlijks fenomeen dat hier enorm gewaardeerd wordt, en ik val er middenin. Hier op de campus staan meerdere sakura, maar toen ik donderdag was er nog geen begin van een bloempje te zien. De bloesems komen echter razendsnel, je ziet ze haast gedurende de dag verder komen. Hier zijn wat foto’s van de afgelopen dagen.

Dinsdag

 

Woensdag

  

Donderdag

Het bekijken van de sakura in bloei heet hanami, en gaat vaak gepaard met een picknick. Dit weekend is hét weekend daarvoor, althans hier in Tokyo en omstreken, want de bloei trekt van het warmere zuiden naar het koudere noorden. Naar ik heb begrepen is het normaliter wat eerder in het jaar, dus ik heb geluk.Dit weekend gaan we zeker ergens kijken, daar kom ik nog op terug.

Ik kwam er deze week achter dat er ook een hanami in het Amsterdamse Bos plaatsvindt, waar recent 400 sakura zijn geplant. Dit jaar is het al geweest, misschien iets voor het volgende?

 
 4th April 2012 21:26JST  , , , ,  2 Responses »

Aangezien ik nog niet echt activiteiten had, behalve het openen van een bankrekening en het inschrijven bij de gemeente op vrijdag, en het goed weer was op zondag, stond ik te popelen om wat te verkennen. Het hielp ook dat ik twee weken lang niet getraind had; ik kan me niet herinneren wanneer dat voor het laatst gebeurd is.

Na het uitpakken en tunen van de Trek kon ik de wijde wereldstad in. Gelukkig had ik een plattegrond kunnen lenen van een collega, anders was ik binnen de kortste keren de weg kwijt geraakt. Grotere straten en bestemmingen staan ook in Romeinse letters aangegeven, maar dat is niet voldoende om er maar op de bonnefooi op uit te trekken.

Het is hier niet zo makkelijk fietsen als in de Randstad, waar rustige plattelandswegen altijd dichtbij zijn. Gelukkig woon ik niet al te ver van de Arakawa rivier, en langs rivieren loopt meestal een weg. Inderdaad bleek dit heel fatsoenlijk fietsbaar te zijn.

Langs de rivier ligt een enorme hoeveelheid honkbalvelden en golfbanen, beide zeer populair hier. Daarnaast waren er meerdere andere wielrenners, met mooie fietsen, maar niemand was aan het jakkeren. Ik hield het ook rustig, want een eerste verkenningstocht moet niet onder druk staan. Ik ben door de stad teruggefietst, wat wel een beleving is met al het verkeer, maar goed te doen. Uiteindelijk toch 60km gedaan, en ‘s avonds heerlijk de Ronde van Vlaanderen gekeken. Volgende week hopelijk de eerste keer met de Tokyo Cycling Club.

Apr 032012
 
 3rd April 2012 22:52JST  , , , , ,  No Responses »

Afgelopen donderdag 29 maart ben ik aangekomen in mijn nieuwe thuisland voor een poosje: Japan. Omdat ik er in 2009 ook eens was geweest, voelde het al enigszins vertrouwd. Mijn visum is letterlijk en figuurlijk bevestigd in mijn paspoort, maar nu moet ik nog een zogenaamde alien registration card halen bij het gemeentehuis. Voor de pessimist is deze kaart ervoor om je constant te herinneren aan het feit dat je een buitenstaander bent, maar we zullen zien hoe dat gaat.

Ik had eerder al 10 dozen uit Nederland verstuurd, die nu op het vliegveld op me lagen te wachten. Hierbij zat ook mijn racefiets, degelijk verpakt in mijn nieuwe Evoc Bike Travel Bag, ruimhartig cadeau gedaan door eenieder die tevens het Museum Boerhaave heeft gered op mijn promotie.

Na het inklaren zijn ze verstuurd naar mijn huis op de RIKEN campus, waar ze netjes de volgende dag afgeleverd zijn. Zondag heb ik mijn fiets uitgepakt, helemaal in orde:

Zondag heb ik er al mijn eerste rit meegemaakt, daarover later meer. Ik ben al aan het werk, maar morgen begint het pas echt met de wekelijke groepsbijeenkomst, en daarna zal ik (eindelijk) over natuurkunde komen te spreken met mijn nieuwe baas prof. Naoto Nagaosa.

© 2012 Aron Beekman Suffusion theme by Sayontan Sinha