6th December 2013 17:50JST  , , , , , ,  1 Response »

Afgelopen zaterdag, de laatste tocht de prachtige herfstkleuren.

 

De eerste sneeuw is al gespot, maar de afgelopen weken was het zeer droog weer, en voorlopig kunnen we nog in de bergen rijden. Morgen weer!

 
 28th October 2012 23:01JST  , , , , ,  1 Response »

Net zoals er in het begin van de lente hevig uitgekeken wordt naar de bloesems van de sakura, is men hier in de herfst opgewonden over de juiste tijd om de verkleurende herftbladeren te bekijken, inclusief rapporten over wat op dit moment de beste plekken zijn daarvoor. De bossen in Nederland zijn in de herft ook erg mooi, maar hier is het nog wat specialer omdat er meer verschillende bomen door elkaar staan, en omdat je door het hoogteverschil een grootser uitzicht hebt.

Deze zondag maakten we dezelfde fietstocht naar het verlaten mijnstadje Nichitsu als in de lente, en waar toen de verschillende kleuren groen overheersten, was het nu een prachtig palet van rood, geel en groen in alle tinten. Helaas was het bewolkt waardoor het licht voor foto’s niet optimaal was, maar je kunt er wel een idee van krijgen:

Oct 232012
 

Van 13 t/m 15 oktober heb ik een drie dagen gefietst naar en in Nagano. Nee, niet de plaats waar de klapschaats eigenhandig enkele Olympische medailles opleverde, maar meer in het zuiden van de gelijknamige provincie (prefectuur). Die ligt evenwel aan de andere kant van het gebergte, dus er moest flink geklommen worden. We waren uitgenodigd door Pete, wiens schoonouders nabij het plaatsje Tatsuno wonen, en door wie we zeer gastvrij onthaald zijn, met gigantische hoeveelheden eten inclusief groenten van eigen land. We gingen op pad met z’n vijfen, van de Tokyo Cycling Club dus.

Op de eerste dag vertrokken we in alle vroegte met de trein om het eerste stuk dat met name door de stad gaat in te korten.

Tegen achten vertrokken we uit Chichibu vanwaar we eerst over twee kleinere passen moesten. Het weer was uitstekend, maar met de hoogte toch aan de frisse kant.

Zoals je kunt zien is het fantastisch mooi fietsen hier in de bergen. De wegen zijn goed, en de route ging het meest over verkeersarme stukken.

Hierna moesten we over Mugikusa-toge (graan-gras-pas), ongeveer 1500 meter klimmen. De weg heette Märchen-road (of in katakana: メルヘン街道 – meruhen kaidou) waarbij Märchen (sprookje) uit het Duits is overgenomen. Om de honderd hoogtemeters stond er een bordje, wat net als de tellertjes op een ergometer stimulerend danwel frustrerend kan werken. Aangezien de niveaus in de groep, laten we zeggen, uiteenliepen, deden we er meer dan twee uur over. Dat gaf tijd om af en toe een foto te maken.

Na deze monsterklim was het 30(!) km afdalen, tot we bij het meer van Suwa aankwamen. Daarna was er nog één bultje van 3km, wel aan bijna 10% gemiddeld. Met het invallen van de duisternis kwamen we bij de schoonfamilie aan. Een lange dag, maar een prachtige tocht.

De volgende dag hebben we een mooi rondje van 140km gemaakt met drie klims, waarvan de tweede door een nagenoeg doodstil bos op de krekels na.

Op de laatste dag gingen we huiswaarts, een kortere tocht (110km) met 600 meter verval, het laatste stuk lekker naar beneden dus. Wel één grote klim langs een stuwmeer, waarop ik ditmaal eens voluit ging (zie Strava). Het werd erg warm die dag, tot wel 25 graden; mijn benen waren zelfs wat verbrand. We fietsen zuidwaarts naar Kofu, alwaar we de trein terug hebben gepakt. Onder weg kwamen we langs het plaatsje Fujimi, dat “zicht op Fuji” betekent. En warempel, het was zo helder dat we die machtige vulkaan inderdaad konden zien. Helaas is mijn camera niet goed genoed om dat vast te hebben kunnen leggen.

 
 18th July 2012 20:27JST  , , , , , ,  No Responses »

Afgelopen zaterdag een hele warme maar hele mooie rit gemaakt met een man of 15. Eén van hen had een GoPro-camera, inderdaad zo een waarmee Flavio ook zijn reportages maakt. Mooi spul, misschien moet Sinterklaas dit jaar ook maar eens in Tokyo langskomen.

Filmpje!

Jul 012012
 

… maar wel tweede.

Gisteren hebben we met zo’n 20 man een vrij spontaan georganiseerde onderlinge ‘wedstrijd’ van de Tokyo Cycling Club gereden. Nogmaals, dat is geen vereniging maar een internetforum van idioten op een fiets. Het parcours was vijf beklimmingen over 115 km. We zouden enigszins rustig rijden naar de voet van de laatste beklimming, daar hergroeperen, om op de vijfde col de strijd te betwisten. Omdat er veel niveauverschil is, was het hele peloton uiteengeslagen, ik heb voornamelijk in het eerste groepje van een man of zes gereden.

Ik heb niet bijster veel getraind sinds ik hier ben, en klimmen is nooit mijn specialiteit geweest (geef mij maar een mooie vlakke weg met windkracht 3 schuin tegen). Mijn beklimmingen in Japan tot nu toe gingen aardig, maar nooit goed, Ivo zou me er steeds glad afgereden hebben. ‘s Ochtends had ik daarom weinig vertrouwen op een redelijke prestatie. We verzamelden op het station van Shin-Matsuda, twee uur met de trein voor mij.

Daar vertrokken we en groupe, maar het was direct bergop en ongeveer de helft van deze club heb ik niet meer gezien. Die eerste klim vond ik zeer taai, en overleven leek het devies. De tweede klim, Mikuni-toge, is berucht want steil, boven de 10% gemiddeld over 5km. Maar deze kon ik, rustig rijdend, een stuk beter verteren, op één sectie na die tegen de 20% was. Onderaan de afdaling stopten we voor bevoorrading. Daarna waren er nog twee makkelijkere klims, waar ik me steeds beter begon te voelen. In de Ronde van Noord-Holland is het me een keer overkomen dat ik pas na 100km echt lekker begon te fietsen, en hier gebeurde iets soortgelijks.

20 km voor de finish was de hergroepering. Eén renner had het allemaal niet begrepen en was in zijn eentje meteen doorgereden, die was daar al een tijdje op ons aan het wachten. Twee anderen die op de voorlaatste klim iets voorlagen, waren verkeerd gefietst en kwamen aansluiten toen we al op het punt stonden te vertrekken. Met uiteindelijk z’n zevenen reden we voor de prijzen.

Twee daarvan waren we meteen kwijt na een speldenprik in het begin. Met vijf man reden met de handrem erop over de eerste vrij vlakke 10 km. Ik had het idee dat er twee echt sterker waren en dat ik voor de derde plaats moest rijden. Op 9km van de finish begon de daadwerkelijke klim, maar het tempo bleef laag. Iedereen wachtte op de strijd tussen die twee. Na drie kilometer besloot ik zelf om maar een strakker tempo te rijden, me niet om die twee te bekommeren, en te kijken wat er gebeurde. Goede zet. Vrij snel moesten er twee lossen, vervolgens nog één, en bleef de TCC-ster, Clay, nog over. Hij ging aan mijn wiel zitten, en zo reed ik mijn eigen tempo verder. Het ging erg goed, ik kon het ritme houden, en wanneer het iets afvlakte ook bijschakelen. Na nog drie kilometer kwam een iets steiler stuk, maar ik had nog een tandje over. Op twee kilometer voor de finish plaatste Clay een kleine tempoversnelling, en ik heb ‘m meteen laten gaan, aangezien ik wat krampjes voelde opkomen. Mooi steady doorgereden, en op iets van 40 seconden gefinisht, behoorlijk wat voor de rest.

Ik was heel blij met het resultaat, en met eindelijk een keer een goede klim te rijden. Misschien leer ik het nog eens.

Bekijk de forumthread, met vanaf hier wat foto’s, en mijn Stravalogs 1 en 2.

 
 15th May 2012 17:17JST  , , , , , ,  No Responses »

Mooiste rit tot nu toe afgelopen zaterdag: eerst de inmiddels reguliere route over Shiroishi-toge naar Chichibu, en vandaar een rondje Nichitsu, een half-verlaten mijn(stad), ongeveer 175km totaal.

Het was prachtig, helder weer, waardoor nu wat goed gelukte plaatjes. Wat vooral opvallend is hier, zijn de verschillende kleuren groen van de bomen. Ontzettend mooi en du jamais vu.

Ik heb inmiddels een smartphone met GPS en Strava, maar de batterij kan niet de hele rit aan, en de ontvangst hapert af en toe. Grotere accu is besteld, hopelijk snel nauwkeurigere resultaten.

 
 16th April 2012 17:45JST  , , , , ,  No Responses »

Gisteren (zondag) was mijn eerste rit met de Tokyo Cycling Club (bedankt Tako!). Dat is in feite een internetforum waar mensen afspraken maken om samen te gaan fietsen, en andere fietsverhalen uitwisselen. Vandaar dat de club het hele fietsspectrum beslaat: van wedstrijdrenners  tot mensen die pas net fietsen, van ouwe rotten tot onervaren nieuwkomers. De meeste ‘leden’ zijn buitenlanders, maar ook een paar Japanners, waarvan er één nu meefietste.

In het zeer wisselende weer de laatste dagen was zondag uitstekend: 15 tot 18 graden, half bewolkt en weinig wind. De ontmoetingsplek was vlakbij mijn huis, aan de rivier. Vandaar gingen we met zes man stroomopwaarts, om na een kilometer of vijfentwintig linksaf te slaan, richting de bergen.

 

Nu ja, bergen is een groot woord, het zijn heuvels. Maar omdat je vanaf zeeniveau begint kan je aardig klimmen. Naar ik begrepen heb zijn er zowel geleidelijk stijgende wegen als hele steile. Ik had mijn bergverzet meegenomen, althans dat dacht ik, want die cassette had 23 tandjes als grootste (i.p.v. 25). Maar met de 34 vóór allemaal goed te doen, aangezien we vermoed ik max. 10% helling gedaan hebben.

We fietsen samen zo’n 115 kilometer (route), alhoewel er twee eerder afsloegen, tot het plaatsje Oume (spreek uit: oo-me), waar de anderen de trein pakten. Je kan hier overal gratis je fiets in de trein meenemen zolang je maar een tas eromheen doet (zgn. rinko bag). Die heb ik nog niet, en had wel zin om wat verder te fietsen. Zonder echte kaart maar de opeenvolgende plaatsen ingeprent, kwam ik krap twee uur en 45 kilometer later thuis aan, een mooie dag fietsen. Ik was beter dan de rest op deze rit, maar ik was allang blij om een mooi stuk op de fiets te kunnen doen. In de toekomst volgen er vast genoeg slopende bergkoersen.

© 2012 Aron Beekman Suffusion theme by Sayontan Sinha