Skiën in Japan (4): Zao Onsen

May 092014
 
 9th May 2014 16:46JST  , , , , , , , , , , ,  1 Response »

Voor het nieuwe jaar had ik twee voornemens: mijn cursus Japanese for Busy People inclusief deel 3 (bedankt Sinterklaas!) afronden en regelmatig schrijven op mijn weblog. Van beide is nog niet zoveel terecht gekomen. Hoog tijd om daar verandering in te brengen. Vanaf nu ten minste iedere twee weken een post alhier. We beginnen met twee reisverhalen, deze van bijna drie maanden geleden.

Zoals ik al eerder schreef, kun je heel goed skiën in Japan. Ik was dan ook verheugd om naar één van de meest bijzondere locaties te gaan: Zao Onsen. We hadden een driedaags weekend uitgekozen en zouden met collega’s, acht man in totaal, met een busje daarheen rijden. Dat werd uiteindelijk gereduceerd tot vier en in een gewone auto; de ski’s via een koerier (daarover mogelijk later nog uitleg). Bovendien ging het de dag ervoor enorm sneeuwen, in Tokyo zelfs het dikste pak in decennia. Dat bedroeg alsnog maar 20cm, maar omdat het niet vaak gebeurt, mensen geen winterbanden hebben, en het ook in de stad heuvelachtig is, gaf dat vreselijke verkeersproblemen. Omdat er op de snelweg naar het noorden meer dan 50 ongelukken waren gebeurd, hebben ze die de volgende dag, toen wij wilden vertrekken, doodleuk afgesloten. Ons plan om om 5 uur ‘s ochtends te vertrekken en de middag nog te skiën kon zo niet door gaan. Uiteindelijk stapten we om 11 uur, toen ze langzaamaan stukken snelweg begonnen te openen, de auto in, reden we de eerste 70km in twee uur door binnenwegen, en kwamen we rond 18.30 in onze herberg. Geen skiën, maar wel erg lekker eten met lamsvlees (een zeldzaamheid hier).

Onsen, dat zijn natuurlijke, hete, vulkanische baden: het water komt gewoon uit de grond opborrelen. Net als in Nozawa Onsen, is het hele dorp daardoor vergeven van een overal tegenwoordige zwavellucht. Om onze teleurstelling enigszins teniet te doen, gingen we na het diner naar één van de grotere onsen aldaar, inclusief openluchtbaden. Naakt in een heet mineraalbad ontspannen te midden van alle sneeuw is inderdaad bijzonder.

De volgende twee dagen hebben we uitstekend geskied. De reden waarom Zao zo bekend is, zijn de sneeuwmonsters. Sneeuwmonsters? Wel, van een afstand lijkt het daar wel degelijk op. Het zijn bomen die door een combinatie van sneeuwval en wind op een veld witte monsters gaan lijken. Hier wordt dan ook volop mee geadverteerd. Wat ze er niet bij vertellen, is dat het maar een paar dagen per seizoen stralend weer is, en dat die grote hoeveelheden sneeuw niet uit de blauwe hemel komen vallen. Een bewolkte berg met slecht zicht is daardoor de norm. Gelukkig hadden we een korte periode met halve opklaringen, waardoor ik net deze paar foto’s hebben kunnen maken.

had het heel koud

De mooiste gimmick is dat je langs en tussen de sneeuwmonsters door kunt skiën. Daarvan heb ik een filmpje gemaakt:

Skiën in Japan (3)

Mar 012013
 
 1st March 2013 22:06JST  , , , , , , , , ,  No Responses »

Afgelopen weekend waren we voor de laatste keer skiën dit seizoen. Na het kleinere, maar charmante Togakushi, en het gemakkelijke en moderne Gala-Yuzawa, was de bestemming nu het in Japan beroemde Nozawa Onsen. Een onsen is een natuurlijke, hete bron waar de Japanners zeer trots op zijn. Er zijn veel vakantie-oorden puur en alleen om de onsen, maar  in Nozawa Onsen is het een mooie en bijzondere bonus (hieronder meer daarover).

Belangrijker is dat Nozawa Onsen één van de eerste plaatsen is waar skiën werd geïntroduceerd, in 1912 door de Oostenrijker Theodor von Lerch, die in het jaar ervoor jaar ook als eerste Mount Fuji op de ski’s beklom. In die tijd was het enkel langlaufen, de eerste “skiheuvel” werd in 1924 geprepareerd. Liften verschenen pas na de Tweede Wereldoorlog. In de jaren ’30 werd de zogenaamde Arlbergskitechniek geïntroduceerd door Hannes Schneider, eveneens een Oostenrijker,  die klaarblijkelijk zo’n indruk heeft achtergelaten dat men een standbeeld voor hem heeft gemaakt (die wij niet konden vinden en mogelijk was ondergesneeuwd) en een piste naar hem heeft vernoemd.

Het skiën in Nozawa Onsen is goed. Ondanks dat de hoogste top slechts 1650 meter hoog is, kent het een verval van meer dan 1000 meter, en heeft één erg lange afdaling, de “Skyline”, van meer dan drie kilometer. Er zijn meerdere uitdagende pistes, en, in tegenstelling tot veel andere gebieden in Japan, wordt er ook buiten de piste geskied. Op beide dagen sneeuwde het, dus weer nauwelijks foto’s, maar erg goed skiën. De tweede dag was wel erg koud door sneeuw en wind, en waren veel liften stilgezet.

De grote attractie naast het skiën zijn dus de onsen. De grap is dat er 11 publiek en gratis toegankelijke badhuizen zijn, die je naar wens kunt bezoeken van ‘s morgensvroeg tot middernacht. Later in het winterseizoen is het niet meer koud in het dorp, en kun je mensen in yukata (badjas) zien lopen die van badhuis naar badhuis gaan. Zoals ik al eerder schreef is skiën in Japan niet compleet zonder baden achteraf, en hier wordt dat nog een stapje hoger beoefend.  Het mineraalwater hier bevat erg veel zwavel, naar verluidt goed tegen verouderende huid, maar de geur daarvan is wel overal in het dorp aanwezig. Ook is het water hier erg heet, maar wordt vermengd met koud water. De tweede dag, met slecht weer, zijn we zelfs voor het skiën naar een onsen gegaan.

Nozawa Onsen heeft ook meer weg van een Alpendorp in die zin, dat er veel mensen op straat zijn, en meerdere drank- en eetgelegenheden zijn, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Togakushi waar niet eens een supermarktje te vinden was en ook geen café. Het was van de drie de beste skibestemming, en een mooie afsluiting van het seizoen.

Volgend jaar meer skiën, hopelijk naar Hakuba en Zao.

Skiën in Japan (2)

Feb 122013
 
 12th February 2013 21:30JST  , , , , , , , ,  No Responses »

Helaas vier weken stilte, maar er zitten wat leuke posts in de pijplijn.

Afgelopen zaterdag heb ik weer geskied. Ja, één dag dus. De bestemming was Gala-Yuzawa, een skigebied aangelegd door de treinmaatschappij JR East. Die bedacht dat ze een bestaande hogesnelheidslijn best een stukje door kon trekken, waardoor je vanaf het station direct de skilift in kunt stappen. De treinreis is 80 minuten vanuit hartje Tokyo, dus binnen twee uur bovenaan de piste, efficiënter wordt het niet. De aanleg werd voltooid in 1990, dus op het moment dat de bubbel barstte, maar dit half-megalomane project is eigenlijk best geslaagd. Afgezien van de ridicule namen voor liften en pistes zoals “Roman Holiday”, “Batman” en “2.600.000 dollar”, en het laagste liftstation heet “Cowabunga” (echt)!

Het skigebied omvat ruim tien stoeltjesliften, en voor een dag valt er genoeg te beleven. Het is verdeeld in drie areas, waarvan de zuidelijke ongerolde, uitdagende pistes heeft. Ondanks dat het hoogste punt slechts 1100 meter telt, is er vanwege een bijzonder microklimaat genoeg sneeuw. Dat hebben we geweten trouwens, want hoewel het grootste deel van centraal Japan stralende zon had, sneeuwde het in Gala-Yuzawa de hele dag. Daarom helaas weinig geslaagde plaatjes, maar elders op het internet  wat foto’s in betere omstandigheden.

Rechts is het grote pluspunt van in Japan skiën met mijn beslagen camera vastgelegd: het eten is zoals overal hier goed en betaalbaar. Bovenstaande lunchsets, vers bereid, kosten nog geen 15 euro, probeer daar in Zwitserland maar eens aan te komen. Dit voordeel wordt helaas meer dan teniet gedaan door het onbegrijpelijke fenomeen muziek in de liften. Afgezien van de eindeloze stroom mededelingen (pas op; die lift gaat open; die lift is vertraagd; kindje-chan is zijn ouders kwijt enz.) werden in dit gebied een stuk of twaalf J-pop hits van dit moment non-stop herhaald. Werkelijk afschuwelijk. Ik vermoed dat ze betaald worden door de platenmaatschappijen om de jonge Tokyoites te indoctrineren met hun zouteloze deuntje.

Toch een aanrader voor wanneer je in de winter in Tokyo bent. Een retourtje inclusief liftticket voor één dag kostte 11500yen (ong. 100 euro).

Skiën in Japan (1)

Jan 162013
 
 16th January 2013 21:39JST  , , , , , , ,  2 Responses »

Dit weekend heb ik voor het eerst geskied in Japan. Tof! We gingen naar Togakushi, een kleiner gebiedje in de buurt van Nagano. Onze ryokan (traditionele herberg) was een officiële verblijfsplaats voor toeschouwers tijdens de Olympische Spelen van 1998, aangezien het bobsleeën en het freestyle skiën daar in de buurt plaatsvonden.

Er is hier wat minder hoogteverschil dan in de Alpen, maar hier waren meerdere interessante afdalingen. Het uitzicht was eveneens minstens zo adembenemend.

Opvallend genoeg leek het gemiddelde niveau van de skiërs hoger dan wat ik in Europa gewend ben. Een verklaring zou kunnen zijn, dat mensen niet een week vakantie nemen maar eerder een weekend of zelfs een dag op de piste staan, en dan ook echt voor het skiën komen. Aan “even tussenuit zijn” en “genieten” of met de lift naar boven en dan koffie drinken doen ze hier niet, en er zijn dan ook veel minder stumpers te bekennen. Ook lijkt het dat er een andere stijl gehanteerd en geleerd wordt, met weinig stokinzet en veel carving. Zo anders zelfs, dat er een aparte school voor “Frans skiën” opereerde, die inderdaad een andere methode onderwijst.

Het gebied ligt een stuk lager, en de hellingen zijn minder steil, dan in de Alpen. Voordeel van dat laatste is dat de sneeuw langer goed blijft, en dat je goed je bochtentechniek kunt oefenen. Met max. 500 meter hoogteverschil was het liftje op, piste af, maar  daardoor niet minder leuk of uitdagend. Er waren meerdere zeg zwarte hellingen, en zeker met verse sneeuw de tweede dag was het heerlijk. Nog iets grappigs: op de bückelpiste waren veel skiërs die het goed konden, maar ze namen allemaal hetzelfde spoor waardoor er een hele diepe geul onstond. Volgende dag met nieuwe sneeuw, zelfde verhaal.

Het dorpje Togakushi is uiterst charmant met veel in Japanse stijl gebouwde huizen, restaurants en herbergen. De Japanse beleving van skiën bevat onmiskenbaar het baden, liefst in een onsen, maar anders in een gemeenschappelijk bad ter plekke. Ik moet zeggen dat dat inderdaad erg fijn is. Daarentegen bestaat après-ski in het geheel niet; eten kun je nog buiten de deur maar een bar of café is niet te vinden. Hooguit kan je je met een fles sake of wat blikjes bier vermaken op je eigen kamer.

Laatste buitenlander-maakt-een-vergelijking: de restaurants op de piste hanteren normale prijzen, voor minder dan een tientje heb je een prima lunch, bijvoorbeeld een grote bak noedels of rijst-met-toppings, soep en saladetje. Ook kun je uit automaten voor de reguliere prijs van 120yen (ruim een euro) een blikje cola of (warme!) thee halen.

Ik hoop dit seizoen nog een keer of twee te skiën, bij voorkeur ook in Nozawa Onsen.

Ondertussen had het in Tokyo een centimeter of 10 gesneeuwd, maar in tegenstelling tot het noorden kan men er hier niet mee omgaan. Er werd niet gestrooid of geveegd, en dinsdag stond het verkeer de hele dag vast.

© 2012 Aron Beekman Suffusion theme by Sayontan Sinha