Afgelopen zaterdag, de laatste tocht de prachtige herfstkleuren.
De eerste sneeuw is al gespot, maar de afgelopen weken was het zeer droog weer, en voorlopig kunnen we nog in de bergen rijden. Morgen weer!
Aug 212013
21st August 2013 19:24JST
No Responses »
Dan kan je dit gewoon tegenkomen:
We waren drie dagen in Nagano, waar het een stuk minder vochtig, veel aangenamer, en wonderschoon is. Met hoge bergpassen, lange bospaden en verlaten valleitjes.
May 072013
7th May 2013 20:20JST
No Responses »
Nadat mijn ouders weer naar Nederland zijn teruggekeerd, was het weer tijd om te fietsen. Afgelopen week was het Golden Week, een aaneensluiting van feestdagen, waardoor twee lange weekenden. Het seizoen is nu op zijn best: weinig regen en temperaturen die in Nederland zomers genoemd worden. Het eerste weekend gingen we naar de bekende heuvels rond Chichibu, met de fantastisch groene kleuren die ik vorig jaar beschreef.
En afgelopen weekend gingen we twee dagen naar Chiba, de provincie (prefectuur) ten oosten van Tokyo. Prachtig zeg. Mooie, brede wegen met weinig verkeer door een glooiend landschap dat op, zeg, midden-Frankrijk lijkt maar dan met meer en meer verscheidene beplanting en begroeiing. Het is fantastisch hoe je hier op een steenworp afstand, afijn een uur met de trein, de mooiste fietstochten kan maken, waar we in Nederland een lange autotocht en overnachtingen in toeristenhotels of -huisjes voor over zouden hebben.
We overnachtten zaterdag in Kamogawa, waar toevalligerwijs een festival aan de gang was. Een zeer bijzondere deze keer, het ging om kaicho, oftewel het bezichtigen van heilige objecten. Hier in Kamogawa is een schrijn op een klein eilandje voor de kust, dat eenmaal in de 60 jaar geopend wordt (nou ja, elke 30 jaar houden ze heus waar een tussenfestival).
(Ter informatie: een schrijn is het heiligdom van de inheemse shinto natuurreligie, dat hier zij-aan-zij met het boeddisme beleden wordt. Een boeddhistische abdij wordt in Japan tempel genoemd. De meeste Japanners zijn niet erg religieus, maar zullen al naar gelang de gelegenheid shinto en boeddhistische rituelen ondernemen.)
In tegenstelling tot het boeddhisme kent shinto geen afbeeldingen van goden. Echter, in Japan doen ze niet zo moeilijk, en laten ze een hindoe-godin via het boeddhisme plaats nemen in een shintoschrijn, klaarblijkelijk als proxy van de echte god die je dus niet kan zien. Deze godin, Benten genaamd, kon men dit weekend voor eens in zes decennia bezichtigen. Er werd ons verteld dat je daarvoor wel drie uur in de rij moest staan.
Oct 282012
28th October 2012 23:01JST
1 Response »
Net zoals er in het begin van de lente hevig uitgekeken wordt naar de bloesems van de sakura, is men hier in de herfst opgewonden over de juiste tijd om de verkleurende herftbladeren te bekijken, inclusief rapporten over wat op dit moment de beste plekken zijn daarvoor. De bossen in Nederland zijn in de herft ook erg mooi, maar hier is het nog wat specialer omdat er meer verschillende bomen door elkaar staan, en omdat je door het hoogteverschil een grootser uitzicht hebt.
Deze zondag maakten we dezelfde fietstocht naar het verlaten mijnstadje Nichitsu als in de lente, en waar toen de verschillende kleuren groen overheersten, was het nu een prachtig palet van rood, geel en groen in alle tinten. Helaas was het bewolkt waardoor het licht voor foto’s niet optimaal was, maar je kunt er wel een idee van krijgen:
Oct 232012
23rd October 2012 21:01JST
2 Responses »
Van 13 t/m 15 oktober heb ik een drie dagen gefietst naar en in Nagano. Nee, niet de plaats waar de klapschaats eigenhandig enkele Olympische medailles opleverde, maar meer in het zuiden van de gelijknamige provincie (prefectuur). Die ligt evenwel aan de andere kant van het gebergte, dus er moest flink geklommen worden. We waren uitgenodigd door Pete, wiens schoonouders nabij het plaatsje Tatsuno wonen, en door wie we zeer gastvrij onthaald zijn, met gigantische hoeveelheden eten inclusief groenten van eigen land. We gingen op pad met z’n vijfen, van de Tokyo Cycling Club dus.
Op de eerste dag vertrokken we in alle vroegte met de trein om het eerste stuk dat met name door de stad gaat in te korten.
Tegen achten vertrokken we uit Chichibu vanwaar we eerst over twee kleinere passen moesten. Het weer was uitstekend, maar met de hoogte toch aan de frisse kant.
Zoals je kunt zien is het fantastisch mooi fietsen hier in de bergen. De wegen zijn goed, en de route ging het meest over verkeersarme stukken.
Hierna moesten we over Mugikusa-toge (graan-gras-pas), ongeveer 1500 meter klimmen. De weg heette Märchen-road (of in katakana: メルヘン街道 – meruhen kaidou) waarbij Märchen (sprookje) uit het Duits is overgenomen. Om de honderd hoogtemeters stond er een bordje, wat net als de tellertjes op een ergometer stimulerend danwel frustrerend kan werken. Aangezien de niveaus in de groep, laten we zeggen, uiteenliepen, deden we er meer dan twee uur over. Dat gaf tijd om af en toe een foto te maken.
Na deze monsterklim was het 30(!) km afdalen, tot we bij het meer van Suwa aankwamen. Daarna was er nog één bultje van 3km, wel aan bijna 10% gemiddeld. Met het invallen van de duisternis kwamen we bij de schoonfamilie aan. Een lange dag, maar een prachtige tocht.
De volgende dag hebben we een mooi rondje van 140km gemaakt met drie klims, waarvan de tweede door een nagenoeg doodstil bos op de krekels na.
Op de laatste dag gingen we huiswaarts, een kortere tocht (110km) met 600 meter verval, het laatste stuk lekker naar beneden dus. Wel één grote klim langs een stuwmeer, waarop ik ditmaal eens voluit ging (zie Strava). Het werd erg warm die dag, tot wel 25 graden; mijn benen waren zelfs wat verbrand. We fietsen zuidwaarts naar Kofu, alwaar we de trein terug hebben gepakt. Onder weg kwamen we langs het plaatsje Fujimi, dat “zicht op Fuji” betekent. En warempel, het was zo helder dat we die machtige vulkaan inderdaad konden zien. Helaas is mijn camera niet goed genoed om dat vast te hebben kunnen leggen.
Oct 022012
2nd October 2012 16:42JST
No Responses »
Niet alleen de zomer loopt hier toch echt op zijn einde, alhoewel we af en toe de 30 graden nog aantikken, ook is het zo’n beetje de laatste week van het sanmaseizoen. Japanners zijn erg gesteld op seizoenseten, en in september is dat met name sanma, een vis die verwant is aan makreel, maar iets kleiner en ik meen ook wat minder vet. Alle restaurants hebben sanma op het menu, en in de supermarkt kun je zie iedere dag vers krijgen voor zo’n 100 yen = 1 euro per stuk.
Een week of twee geleden heb ik met een collega in een restaurant in ons eigen Wako heerlijk gegeten, en toen namen we een eerste gang van drie gerechten sanma. Een sashimi naturel, een sashimi net anders gesneden en met andere garneringen, en één gegrilde sanma. Die laatste bereiding is ook erg populair, en bijna iedereen heeft een aparte vis-grill thuis, waarover een andere keer misschien meer. In ieder geval heerlijk en supervers natuurlijk.
Het volgende seizoensitem is … paddestoelen! Yum.
Vanwege lange bloginactiviteit een bonusfoto van nog maar eens een prachtige fietstocht.
Jul 182012
18th July 2012 20:27JST
No Responses »
Afgelopen zaterdag een hele warme maar hele mooie rit gemaakt met een man of 15. Eén van hen had een GoPro-camera, inderdaad zo een waarmee Flavio ook zijn reportages maakt. Mooi spul, misschien moet Sinterklaas dit jaar ook maar eens in Tokyo langskomen.
Jul 012012
1st July 2012 09:57JST
3 Responses »
… maar wel tweede.
Gisteren hebben we met zo’n 20 man een vrij spontaan georganiseerde onderlinge ‘wedstrijd’ van de Tokyo Cycling Club gereden. Nogmaals, dat is geen vereniging maar een internetforum van idioten op een fiets. Het parcours was vijf beklimmingen over 115 km. We zouden enigszins rustig rijden naar de voet van de laatste beklimming, daar hergroeperen, om op de vijfde col de strijd te betwisten. Omdat er veel niveauverschil is, was het hele peloton uiteengeslagen, ik heb voornamelijk in het eerste groepje van een man of zes gereden.
Ik heb niet bijster veel getraind sinds ik hier ben, en klimmen is nooit mijn specialiteit geweest (geef mij maar een mooie vlakke weg met windkracht 3 schuin tegen). Mijn beklimmingen in Japan tot nu toe gingen aardig, maar nooit goed, Ivo zou me er steeds glad afgereden hebben. ‘s Ochtends had ik daarom weinig vertrouwen op een redelijke prestatie. We verzamelden op het station van Shin-Matsuda, twee uur met de trein voor mij.
Daar vertrokken we en groupe, maar het was direct bergop en ongeveer de helft van deze club heb ik niet meer gezien. Die eerste klim vond ik zeer taai, en overleven leek het devies. De tweede klim, Mikuni-toge, is berucht want steil, boven de 10% gemiddeld over 5km. Maar deze kon ik, rustig rijdend, een stuk beter verteren, op één sectie na die tegen de 20% was. Onderaan de afdaling stopten we voor bevoorrading. Daarna waren er nog twee makkelijkere klims, waar ik me steeds beter begon te voelen. In de Ronde van Noord-Holland is het me een keer overkomen dat ik pas na 100km echt lekker begon te fietsen, en hier gebeurde iets soortgelijks.
20 km voor de finish was de hergroepering. Eén renner had het allemaal niet begrepen en was in zijn eentje meteen doorgereden, die was daar al een tijdje op ons aan het wachten. Twee anderen die op de voorlaatste klim iets voorlagen, waren verkeerd gefietst en kwamen aansluiten toen we al op het punt stonden te vertrekken. Met uiteindelijk z’n zevenen reden we voor de prijzen.
Twee daarvan waren we meteen kwijt na een speldenprik in het begin. Met vijf man reden met de handrem erop over de eerste vrij vlakke 10 km. Ik had het idee dat er twee echt sterker waren en dat ik voor de derde plaats moest rijden. Op 9km van de finish begon de daadwerkelijke klim, maar het tempo bleef laag. Iedereen wachtte op de strijd tussen die twee. Na drie kilometer besloot ik zelf om maar een strakker tempo te rijden, me niet om die twee te bekommeren, en te kijken wat er gebeurde. Goede zet. Vrij snel moesten er twee lossen, vervolgens nog één, en bleef de TCC-ster, Clay, nog over. Hij ging aan mijn wiel zitten, en zo reed ik mijn eigen tempo verder. Het ging erg goed, ik kon het ritme houden, en wanneer het iets afvlakte ook bijschakelen. Na nog drie kilometer kwam een iets steiler stuk, maar ik had nog een tandje over. Op twee kilometer voor de finish plaatste Clay een kleine tempoversnelling, en ik heb ‘m meteen laten gaan, aangezien ik wat krampjes voelde opkomen. Mooi steady doorgereden, en op iets van 40 seconden gefinisht, behoorlijk wat voor de rest.
Ik was heel blij met het resultaat, en met eindelijk een keer een goede klim te rijden. Misschien leer ik het nog eens.
Bekijk de forumthread, met vanaf hier wat foto’s, en mijn Stravalogs 1 en 2.
May 152012
15th May 2012 17:17JST
No Responses »
Mooiste rit tot nu toe afgelopen zaterdag: eerst de inmiddels reguliere route over Shiroishi-toge naar Chichibu, en vandaar een rondje Nichitsu, een half-verlaten mijn(stad), ongeveer 175km totaal.
Het was prachtig, helder weer, waardoor nu wat goed gelukte plaatjes. Wat vooral opvallend is hier, zijn de verschillende kleuren groen van de bomen. Ontzettend mooi en du jamais vu.
Ik heb inmiddels een smartphone met GPS en Strava, maar de batterij kan niet de hele rit aan, en de ontvangst hapert af en toe. Grotere accu is besteld, hopelijk snel nauwkeurigere resultaten.
May 012012
1st May 2012 21:43JST
1 Response »
De periode van afgelopen zaterdag tot en met komende zondag staat hier bekend als Golden Week, omdat er meerdere feestdagen vlak na elkaar vallen, net als in Nederland grappig genoeg. 29 april is “Showa day”, niet te verwarren met Shoah day, en was vroeger keizersdag zoals in NL koninginnedag, maar tegenwoordig bedoeld om de gebeurtenissen tijdens de heerschappij van Hirohito (je weet wel, die van de Tweede Wereldoorlog en andere bezettingen) te overdenken. Op 3 april wordt de verjaardag van het instellen van de grondwet in 1947 gevierd, op 4 april is het “Greenery day” wat iets met planten en/of lente te maken heeft en op 5 april is het Kinderdag (“Mama, als er een moeder- en een vaderdag is, wanneer is het dan kinderdag?” — “Elke dag is kinderdag”). Anders dan in Nederland wordt een feestdag die valt op zondag op de eerstvolgende niet-feestdag gevierd. Zo hadden wij dus maandag (gisteren) vrij.
Dat vieren valt volgens mij enorm mee, ik heb maar weinig specifieke herdenkings- of andere feestactiviteiten kunnen bespeuren, maar veel Japanners grijpen de gelegenheid aan voor een vakantie van enkele dagen of een week.Om die reden zijn de prijzen van bijvoorbeeld vliegtickets torenhoog en hotels veelal vol, goed om te onthouden voor een eventueel bezoek aan Japan.
Kamakura
Ik heb een mooi weekend achter de rug. Op zaterdag heb ik met mijn collegae Bohm-Jung en Debraj een dagtrip gemaakt naar Kamakura, ten zuiden van Tokyo en ongeveer twee uur reizen met de trein. Het is een voormalig hoofdstad, maar ik heb het idee dat bijna alle steden ooit wel hoofstad zijn geweest (in ieder geval ook Nara en Kyoto waar ik in 2009 ook was). Het is een leuke, kleine stad aan de zee met vooral veel tempels. Hier wat foto’s.
Na overdag vooral deze tempels en tuinen bezocht te hebben, gingen we aan het eind van de middag naar het naburige Enoshima. Dat is een klein maar rotsig eiland vlak voor de kust, er is nu een weg naartoe. Je kunt naar boven lopen waarbij je allerlei winkels, restaurants en tempels tegenkomt. Het was erg druk met (locale) toeristen. Bovenop is een meer dan 50 meter hoge uitzichtstoren genaamd Sea Candle gebouwd. Helaas was het half bewolkt, waardoor Mount Fuji niet zichtbaar was. Wel dacht ik Tokyo te kunnen waarnemen. De dag sloten we af met de locale specialiteit shirasu (de u is stom), onvolgroeide hele kleine witte visjes, en het locale bier.
Barbecueën voor het goede doel
Op zondag werd er door mensen gelieerd aan de Tokyo Cycling Club een barbecue georganiseerd, in het kader van het Beads of Courage-project van de Tyler Foundation. Het idee is dat je bij/na een sportief evenement een boodschap stuurt aan een kind dat een geneeslijke maar heftige vorm van kanker heeft, als morele ondersteuning tijdens de behandeling en het herstel. Het leek me daarnaast een mooie gelegenheid om mensen van de fietsclub te leren kennen. De meeste zijn toch (nog) meer recreatieve fietsers, maar ook wel wat serieuzere. Daarnaast zit er een fietsbouwer tussen, altijd goed om contact mee te hebben, en natuurlijk velen die in de omgeving bekend zijn. Het was erg mooi weer, volop zomer voor Nederlandse begrippen. Ik vrees dat het een voorbode is van té warm weer, maar ik bereid me langzaamaan geestelijk voor.
Het echte klimwerk
Op maandag, de nationale feestdag, ging ik met grotendeels dezelfde groep als twee weken geleden uit fietsen. Eerder in de week had ik een rinko bag voor mijn fiets gekocht, zodat ik met de trein terug kon komen. Daarmee vergroot je je bereik enorm. We gingen eerst naar Chichibu, een weinig opmerkelijke plaats maar een goede uitvalsbasis voor heuvels die tot boven de 1000m uitkomen. Van het locale bloemenfestival hebben we niets meegekregen, het was wel nog op TV die avond.
We hebben drie grotere klims gedaan van 6,7 resp. 8 kilometer lang. De laatste, naar Shiozawa-toge, was ongewoon gruwelijk. Zo halverwege zaten er twee supersteile stukken in van dik boven de 20 procent. Volgens deze mensen is er één stuk 200 meter aan 22% gemiddeld. Hier de logs van enkele van onze groep. De Stockeu is er een peuleschil bij. Totaal onvoorbereid, met meer dan 100km in de benen, alsmede het bier van de vorige dag, met rugzak vol bepakking en het verkeerde verzet 34×23 lukte het me niet om niet af te stappen. Maar erger nog was ik na het steile stuk echt helemaal op, en kroop ik werkelijk naar boven voor de laatste kilometers. Ik denk dat ik nog nooit zo langzaam geklommen heb. Daarna nog een kilometer of 35 naar het station van Takasaki, maar die gingen dan weer prima.
Met deze mooie fietsdag was het bijna een vakantieweekend. Vandaag en morgen werk ik gewoon, donderdag waarschijnlijk ook. Maar hopelijk vanaf vrijdag weer zoiets. Op AT5 zag Koninginnedag er als vanouds uit, beter nog zonder 538 en dergelijke, dus jullie hoeven gelukkig niet al te jaloers te zijn.
Recent Comments