Apr 162012
 
 16th April 2012 17:46JST  , , , ,  No Responses »

Naast het echte werk moet je natuurlijk ook een fiets hebben voor korte ritjes, boodschappen en zo. Ik was het al aardig zat om alles te voet of met de trein te moeten doen.

Vanochtend ben ik naar het Tokioose equivalent van de AFAC geweest. Daar worden ingenomen, verkeerd geparkeerde en niet-geclaimde fietsen opgeknapt en verkocht. Deze plek is maar drie dagen per maand open, en daarom waren er meerdere mensen op zoek naar een koopje. Op zijn Japans moest er eerst ruim een kwartier uitleg aan vooraf gaan, want procedures moeten gerespecteerd worden. Iedereen had een nummertje, maar werden in die volgorde direct na elkaar naar binnen gelaten, zodat er alsnog 50 man zich op de fietswaar stortten en het beste koopje probeerden te scoren. Ik had gehoopt op de off chance dat er een sportfiets o.i.d. tussen zou staan, maar dat was niet het geval.

Het verreweg meeste voorkomende type fiets is de zogenaamde mamachari, dat de afkorting is van mama chariot. Een damesframe (herenframe nog nergens gezien) al dan niet met versnellingen en trommelremmen, maar altijd met een mandje voorop. Nu heb ik er dus ook één voor ong. €70. Wel met zes versnellingen, allemaal goed in orde. Hij is niet verrassend iets te klein, en ik heb een langere zadelpen nodig, maar verder is ‘ie prima.

 
 4th April 2012 21:26JST  , , , ,  2 Responses »

Aangezien ik nog niet echt activiteiten had, behalve het openen van een bankrekening en het inschrijven bij de gemeente op vrijdag, en het goed weer was op zondag, stond ik te popelen om wat te verkennen. Het hielp ook dat ik twee weken lang niet getraind had; ik kan me niet herinneren wanneer dat voor het laatst gebeurd is.

Na het uitpakken en tunen van de Trek kon ik de wijde wereldstad in. Gelukkig had ik een plattegrond kunnen lenen van een collega, anders was ik binnen de kortste keren de weg kwijt geraakt. Grotere straten en bestemmingen staan ook in Romeinse letters aangegeven, maar dat is niet voldoende om er maar op de bonnefooi op uit te trekken.

Het is hier niet zo makkelijk fietsen als in de Randstad, waar rustige plattelandswegen altijd dichtbij zijn. Gelukkig woon ik niet al te ver van de Arakawa rivier, en langs rivieren loopt meestal een weg. Inderdaad bleek dit heel fatsoenlijk fietsbaar te zijn.

Langs de rivier ligt een enorme hoeveelheid honkbalvelden en golfbanen, beide zeer populair hier. Daarnaast waren er meerdere andere wielrenners, met mooie fietsen, maar niemand was aan het jakkeren. Ik hield het ook rustig, want een eerste verkenningstocht moet niet onder druk staan. Ik ben door de stad teruggefietst, wat wel een beleving is met al het verkeer, maar goed te doen. Uiteindelijk toch 60km gedaan, en ‘s avonds heerlijk de Ronde van Vlaanderen gekeken. Volgende week hopelijk de eerste keer met de Tokyo Cycling Club.

Apr 032012
 
 3rd April 2012 22:52JST  , , , , ,  No Responses »

Afgelopen donderdag 29 maart ben ik aangekomen in mijn nieuwe thuisland voor een poosje: Japan. Omdat ik er in 2009 ook eens was geweest, voelde het al enigszins vertrouwd. Mijn visum is letterlijk en figuurlijk bevestigd in mijn paspoort, maar nu moet ik nog een zogenaamde alien registration card halen bij het gemeentehuis. Voor de pessimist is deze kaart ervoor om je constant te herinneren aan het feit dat je een buitenstaander bent, maar we zullen zien hoe dat gaat.

Ik had eerder al 10 dozen uit Nederland verstuurd, die nu op het vliegveld op me lagen te wachten. Hierbij zat ook mijn racefiets, degelijk verpakt in mijn nieuwe Evoc Bike Travel Bag, ruimhartig cadeau gedaan door eenieder die tevens het Museum Boerhaave heeft gered op mijn promotie.

Na het inklaren zijn ze verstuurd naar mijn huis op de RIKEN campus, waar ze netjes de volgende dag afgeleverd zijn. Zondag heb ik mijn fiets uitgepakt, helemaal in orde:

Zondag heb ik er al mijn eerste rit meegemaakt, daarover later meer. Ik ben al aan het werk, maar morgen begint het pas echt met de wekelijke groepsbijeenkomst, en daarna zal ik (eindelijk) over natuurkunde komen te spreken met mijn nieuwe baas prof. Naoto Nagaosa.

© 2012 Aron Beekman Suffusion theme by Sayontan Sinha